Το ασήμαντο έγινε μικρό, το μικρό μεγάλο και το μεγάλο ασήμαντο

Ματια φευγατα

Βγάζω τα μάτια μου απ'τις κόγχες τους
και τα πετώ ψηλά στον ουρανό
αϊντε ματάκια μου κι αν θέλετε
πάρτε κι εμένα από δω

Balada para un loco

Περιστρεφόμενος ασύδοτα πάνω σε μια παράλογη πρακτική που ξεπούλησα στους βωμούς που ενίοτε νόμιζα πως ήταν δικοί μου άλεσα μιας υπόγειας σύγκρουσης το κάθε τι θεμιτό και τα κομμάτια που δε μπόρεσα να ενώσω τα εκτόξευσα στο χάος ξεπερνώντας κάποτε τα όρια του νου και αφήνοντας ένα συναίσθημα να πλέει ελεύθερο στα μονοπάτια της ερήμου ξέχασα κάποτε ποιός ήμουνα και στη διαδρομή ακόμα ψάχνω αυτό που είμαι ή αυτό που θα μπορούσες να γίνεις αν εκείνο το μικρό λουλούδι που ήθελα να στείλω δεν το είχε φάει η αρμύρα που ξεπούλησαν τα συντρίμμια της ανούσιας αιτίας της ύπαρξης σαν εκείνη την άκαρπη νύχτα που ξεγλιστρούσα από τους φόβους και τις τύψεις προσπαθώντας να πιστέψω σε ο,τι αγάπησα, και σε ο,τι πραγματικά λάτρεψα, μη θέλοντας να του φορτώσω αυτό το βάρος.

βαρέθηκα

Το ψέμμα

Αυτό το ψέμμα που το χτίσαμε μαζί
έβγαλε μάτια και γυρεύει τη σκιά του
κι όλα τα όνειρα που τα'χεις ξαναπεί
θα τα ραντίζει με τη γλύκα του θανάτου

Αυτοσχεδιασμός πάνω σε μια μελαγχολία κι ένα θάνατο

(ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ)

Φύγε ευτυχία, φύγε!
Μόνο έτσι ίσως ξεχάσω τι έχασα

Φύγε ελπίδα, φύγε!
Βαρέθηκα να με βασανίζεις
με όνειρα που δεν τα φτάνω

Φύγε Ζωή, φύγε!
κι εγώ για πάντα θα σε νοσταλγώ
κι ας ξέρω πως ήμουνα
πολύ λίγος για σένα

(ΘΑΝΑΤΟΣ)

......................

Ξυπνώντας

Ξυπνώντας
βλέπουμε αυτό που ονειρευόμαστε
ένα κόσμο που αγαπάει κι αγαπιέται

Μεγαλώνοντας
εκπαιδευόμαστε να υπάρχουμε
να φοράμε περισσότερα, πιο περίπλοκα προσωπεία
κι έτσι γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι
Παίζουμε με τα συναισθήματα των άλλων
επειδή μπορούν κι αυτοί να παίξουν με τα δικά μας
και χαιρόμαστε που σκληραίνουμε
ίσως έτσι αντέξουμε καλύτερα
αλλιώς δε θ'άντεχε κανένας μας

Γερνώντας
έχουμε πια καταλάβει το ρόλο μας
όσο καλύτερα μπορούμε
και χαιρόμαστε για την ασφάλεια που μας προσφέρει

Κι όταν τελικά κοιμόμαστε
ο,τι αφήνουμε πίσω μας
είναι αναλώσιμα υλικά...

Αγκαλιά

Μη με κοιτάς αγριεμένα που φοβάμαι
κράτα με λίγο μες το κρύο αγκαλιά
ένα περίγραμμα τα πρόσωπα κι οι λέξεις
γιατί γεμίζουν κάθε τόσο με σκιά;

Μη με ρωτάς γιατί μετράω τα βήματά μας
ψάχνω να δώσω στις απάτες μου ρυθμό
ποιά λευτεριά μες τις αγάπες μας ζητάμε
που μας διδάξαν καποιοι άλλοι το χορό;

Φόρεσε πάλι μες τα μάτια σου καθρέφτες
όπως αυτούς που με κοιτούσες μια φορά
κι όσα δε ζήσαμε στον κόσμο δεν πειράζει
μια αν υπήρξαμε θα υπάρξουμε ξανά

Πυρετός

Άσε το φόβο σου να σε ρουφήξει
Μάθε να απολαμβάνεις το ταξίδι
και δε θα είναι πια ο ίδιος
γιατί λοιπόν να αισθάνεσαι νικητής;

Αλλαγή

Χαίρομαι που χτίζουμε τα μπαλκόνια μας τόσο κοντά
Ίσως κάποτε μπορέσουμε να χαϊδέψουμε ο ένας τον άλλον

Πάλι αλλαγή

Δυό μάτια κι ένα σύμβολο κενό νοήματος
Είναι όμορφο κι αυτό
σπάνιο να βλέπεις ένα σύμβολο ελεύθερο

Μην ξεχάσεις να ξυπνήσεις
Μην ξεχάσεις να ξυπνήσεις

Καμιά φορά έχει πλάκα στη θάλασσα του σχεδόν τίποτα
Ποτέ δεν έχει πλάκα στη χώρα του ολόκληρου τίποτα.

...

Κοσμικό όνειρο/ Σώμα

Κοσμικό όνειρο

'Εχω κι εγώ ένα όνειρο
Μια μέρα να γίνω ένας μικρός, λευκός νάνος
κι έτσι αδιάφορος κι απαρατήρητος να περιπλανιέμαι στο σύμπαν
προσπαθώντας να ξεχάσω
πόσο μεγάλος κάποτε ήμουνα...



Σώμα

Αναπνέεις γιατί υπάρχεις
Υπάρχεις για ν'αναπνέεις
κι εγώ υπάρχω για ν'ακούω την ανάσα σου